Powstanie Styczniowe
krew burzy się w żyłach
sprzeciw wobec zaborcy do czynu porywa
sercem oddani ojczyźnie
spętanej rosyjskim jarzmem
walczą kosą i bronią
o najważniejszą sprawę
o niepodległość ziemi ukochanej
duch walki pcha do przodu
mimo porażek upadku
nigdy się nie poddamy
z godnością i wiarą kroczymy
kto zerwie ciążące kajdany
spójrz ile rozdartych serc
łez
cierpienia
ostatnich pożegnań
rozłąki
i ten ból klęski zwala na kolana
czarne ptaki unoszą się nad ziemią
szelest skrzydeł trwogą napawa
wypatrują kolejnej ofiary
łatwego pożywienia
lecz miłość wciąż tli się w sercach
i nigdy nie umiera
i wiara w Polskę życiem przypłacona
jak ziarno zasiana
autor
bozenat73
Dodano: 2023-01-10 12:19:35
Ten wiersz przeczytano 1098 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dobra refleksja.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny, patriotyczny wiersz!
Bardzo refleksyjny.
I pomyśleć, że tuż obok nas walczą za swoją ojczyznę.
Pozdrawiam serdecznie
Wziąż aktualna refleksja w wierszu.
Pozdrawiam serdecznie
Patriotyczny wiersz, pomyśleć, że dziś nadal jest
walka z okupantem ze wschodu, tylko nie nasza, ale my
też jesteśmy zagrożeni.
Pozdrawiam, z podobaniem dla wiersza, który jest
przypomnieniem naszej historii.
miłość wciąż tli się w sercach
i nigdy nie umiera
i wiara w Polskę życiem przypłacona
jak ziarno zasiana- pięknie powiedziane.