Poza sobą

Życia kawał, szmat drogi
którą mam za sobą,
zbiorem zdjęć w albumie
jest po prostu, sobą.

Spojrzeniem za siebie
uśmiechem, westchnieniem,
gdy na me życie patrzę
dumą, czy rozżaleniem?

Kalejdoskopem wspomnień
filmem twarzy znajomych,
tych co już z nami nie ma
bezpowrotnie utraconych.

Żalem dlaczego nie więcej
z siebie dać nie umiałem,
czy być tym kim teraz jestem
naprawdę się starałem.

Czy warto było tak gonić
zmieniać miejsca i kraje,
w pogoni za kołem fortuny
która gna dalej i dalej.

Odwieczne to są pytania
nad naszym łez padołem,
gdzie tylko wśród masy jesteś
zwykłym słomianym chochołem.

Choć każdy z nas ludzi inny
w postaci i swej osobowości,
nie przetrwa nic poza siebie
oprócz zbielałych kości.

autor

Gregcem

Dodano: 2012-05-11 07:10:44

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie