Pożegnanie

...dla tych dzielnych

Pożegnanie
Stojąc na przestanku..żegnał sie głęboko..
Jego torba była wypchana szeroko
Wyszeptujuje jej czułe słowa
Za usmiechem łzy chowa...


On:"Kochanie wroce do Ciebie

Teraz wyjerzdżam w potrzebie
Niechce jechac ale musze...
Szczery smutek na dnie w sobie dusze..."


Ona:"Nie z twojej winy wojna wybuchła
przecież nikt nas nie słucha
jedziesz walczyc za nasz kraj
Dzieki tobie i innych,,czeka nas raj.."

On:"Skarbeńku moj kochany.."
Ona:"Cii...pamietaj że czekam na Ciebie ukochany..
Pamietaj że tesknie okropnie..."
On:" Kochanie jeśli zgine nie zyjsamotnie... "

W tym momencie pociag przyjechał
Mężczyzna walczyć za ojczyzne wyjechał
Ona długo jeszcze na przystanku siedziała
I o jego odwadze i miłosci rozmyslała...

On w pierwszej bitwie zginoł
Jego życie..jego czas minoł
ona nikogo wiecej nie pokochała
Samotna cale zycie pozostala..

Niby historia niesmaowita
Lecz w dawnych czasach posplita
..

Wraz ze mną wzniescie toast wielki:
"Zołnieze..dziadkowie..przodkowie...wielkie DZieki"

co odeszli..

autor

nieznajomy2006

Napisany: 2003-08-23 Dodano: 2006-06-29 10:50:28

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie