Pożegnanie

...(Zimno Mi)... Cichutkie pukanie do drzwi Rozegnało ciszę Słyszę kroki… Znane kroki… Jego kroki… Słyszę

Przyszedł do niej jakiś dziwny
Jakby obcy trochę inny
Usiadł spięty na fotelu

Spojrzał na nią - bez wyrazu
Ulotnie bez celu

Przytuliła się do niego tak na powitanie
Czemu jesteś smutny misiu? Kawy chcesz kochanie?
Nie. Nic nie chcę mój maluszku
Długo z tobą nie zostanę
Zaraz muszę wyjść od ciebie
- idę na spotkanie -

Mam zaledwie kilka minut na naszą rozmowę
Więc posłuchaj mnie przez moment
Już dłużej nie mogę

Więc siedziała i słuchała
Zamroczona żalem
Nie wierzyła w to, co mówił
Nie wierzyła wcale

Jak już skończył spojrzał na nią
Przyciągnął do siebie

Przepraszam słońce moje
Ja już sam nic nie wiem

Przytulił ją mocno na pożegnanie
Otarł ręką łzy…

…Wybacz mi kochanie…

Teraz tylko czasem Gdy coś przerwie ciszę Podświadomie słyszę kroki… Jego kroki słyszę…

autor

trus

Dodano: 2007-01-29 00:42:08

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie