Pożegnanie

Biją dzwony w Krakowie i w Rzymie
Wieczór cichy się nie zapowiada
Nad jeziorem w którym utonęło niebo
Stoi pałac
Jeszcze słońce go opromienia
Jeszcze ciepło paruje nad miastem
A już ziemia obok starego nowym wyrasta
Nie wystarczy tylko nieść krzyż
Trzeba na nim często się krzyżować
Ale dziś wieczorem
Niech się uśmiechną wszystkie twoje słowa
Niech na pożegnanie suknia twa będzie gotowa
I chorągiewki proporce napisy
Łzy się pokażą jutro
Nie wcześniej
Zanim przepłynie rzeka westchnień
Minie czas

A na placu świętego Marka
Rozżarzyły się w mroku latarnie
Zapatrzyły się w okna w balkony
Wykrzywiły swoje istnienie
Teatralnie i pompatycznie
Jakby koniec czasu wyczuły
Rozpłakały się arcylirycznie
Szarym dymem znad złotej kopuły

autor

annapelka1

Napisany: 2013-02-28 Dodano: 2013-02-28 20:51:29

Ten wiersz przeczytano 837 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie