Pozostały wspomnienia
Lato po wiośnie przeszło,
potem jesień i zima,
ciągle samotnie czekam,
ciebie nie ma i nie ma.
Czasami słyszę kroki
na drewnianej podłodze,
nie dochodzisz, gdzieś błądzisz,
coś ci staje na drodze.
Taki sam głos wybrzmiewa
w puchu skrzącego śniegu,
odgłosie końskich kopyt,
tętniących na wybiegu.
Między kartkami książki
gdzie samotność ukrywam
i bezdźwięcznym wołaniem
bez przerwy ciebie wzywam.
Wraz ze smutkiem goryczy
nasłuchuję i czekam,
nie wrócisz przecież stamtąd,
życie szybko ucieka.
Patrzę w przeszłość
co zmierza powoli w zapomnienie,
koleje losu płyną,
pozostaje wspomnienie.
Komentarze (66)
Dużo smutku wylane w wierszu - jakże szczerym do bólu
Pozdrawiam Serdecznie
Tylko te biedne, wierne wspomnienie pozostaje dla
nas... Pozdrawiam.
Piękny lecz smutny
wiersz...samo życie.
Co decyduje o wyborze wspomnień? Życie przypomina
siedzenie w kinie.Czasem myślę, że wspomnienia są
realniejsze od widoku .
Wspomnienia są zawsze cenne
Bo dla wspomnień warto żyć,a życie to chwile,te dobre
i te złe.Pozdrawiam.
Ciekawy, smutny lecz dobry:) pozdrawiam i głos
zostawiam +
Zostają właśnie wspomnienia ..piękny lecz smutny
wiersz
pozdrawiam
Wspomnienia-i dobrze że je mamy,bo pustką byłoby życie
bez wspomnień.
Lekko się czyta.Pozdrawiam.
smutno ale pięknie napisane
ciepło pozdrawiam
Wspomnienia to nasz bagaź na dziś i jutro...pozdrawiam
wspomnień nikt nam nie odbierze
zawsze będą :)
serdeczności:)
wspomnienia powinny być motywacją aby w przyszłości
nie były samotne wakacje
Tym razem nostalgia rozpuszczona w smutku dała
wspomnieniową treść wiersza, który popłynął dość
płynnie, nie mniej jednak rymy jeszcze można by
bardziej wyszlifować.
Piękny, smutny wiersz WOJTER.
Miło było przeczytać.
Pozdrawiam serdecznie,
życząc miłego wieczoru:)))