Ppaaa
trzeci tekst dla autyzmu
Siadasz na moje kolana.
Czytam (teoria) - nie masz poczucia humoru
-
autysta jest inny.
Zaśmiewamy się w głos.
Podnosisz rękę i delikatnie głaszczesz
moje włosy, mówisz -`ppaaa`...
Zamykam książkę, śmiejemy się do rozpuku
identycznie - kiedy nasze światy
łączy most
niewyuczonych gestów.
Komentarze (31)
Podoba mi się ten wiersz. Skłonił mnie do
zastanowienia. Niewiele wiem o autyzmie. Nigdy takiego
dziecka czy doroslego - nie spotkalem, a może nie
wiem...
Po spotkaniu z twoim wierszem - myślę ,ze moze to tak:
autysta - jak artysta... - swój język ma.
Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
Dobrze, że są ludzie tacy jak peelka (utożsamiam z
Tobą).
Pozdrawiam Elu :)
Basiu, ja też z nimi pracuję. M. in. z dzieciakami
autystycznymi. :)
Zatem się obie rozumiemy dobrze :)
Elu ja z nimi pracuję więc wiem w czym rzecz
Mily, to autystycy umieja otwierać się na innych.
Tylko my jakos tego nie zauważamy - zwł. twórcy
teorii.
Uściski, Mily :)
Tylko wyjątkowi ludzie potrafią skutecznie"otwierać"
autystyków (mz)
Pozdrawiam Eluś :)
Tak, Anno.
Pozdrawiam
ten most jest najważniejszy
*Autystycy :)
Dziękuję Wam za komentarze.
Autyści mnie fascynują i zwyczajnie uwielbiam te
dzieci. :)
Pozdrawiam Was serdecznie :)
od autystyków można się wiele nauczyć a kontakt z nimi
wcale nie jest łatwy ale jak się ma odpowiednie
podejście wszystko się zdarzyć może Pozdrawiam Elu:))
Jest treść i przekaz na kolejny wiersz czekam
myślę, że taki kontakt może zaspokajać potrzeby obydwu
stron. tak dawana miłość powraca do nas w czystej,
naturalnej formie.
szacun Eluś :):)
Ładne :) pozdrawiam