Pragnąć to za mało
Choć boli
choć zżera
uwięzłe serce
uchwycić nie umie
ni złapać
ni trzymać
A żal minąć nie chce
Pragnąć to za mało
Siłą
ogień zagasza
i tłumi ogarnia
za zasłoną się chroni
od kropli słodyczy
Pragnie uciec
nie poddać się chwili
Pragnąć to za mało
Serce
pojąć nie umie
i tęskni
i pragnie
przyzywa i czeka
malutkie skulone
zdziwiona ptaszyna
Pragnąć to za mało
Ono chce spełnienia
autor
jote
Dodano: 2017-05-21 21:33:54
Ten wiersz przeczytano 483 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Witaj Celinko, czasem zdarzy się, że bardzo chcemy
lecz nie zawsze możemy... tak to bywa...Buziaki
Witaj w naszej Bejowej Rodzince mam na imię Celina i
pozdrawiam serdecznie. Good luck!
"Ono chce spełnienia". Pięknie utrafioną puentą
przekonałaś mnie do idei prawdziwej miłości:))))
bardzo mi się podoba
Pragnąć to zamalowany, trzeba jeszcze mieć siłę w
sobie...pozdrawiam serdecznie
Dziękuję i pozdrawiam:)
...czasami sami nie wiemy czego chcemy...
spełnione pragnienia to cele
istnienia
Pięknie i refleksyjnie.
...
ładna refleksja pozdrawiam
Oj do spełnienia droga daleka :)radośnie się
uśmiechnąć pozdrowić i rządzę przeczekać:)fajny
wiersz.