pragnę najwięcej...
Stokrotki w sercu migocą,
bo nimi usłana dziś łąka
stąd uśmiech różowy, słodki
do myśli się moich przybłąkał
a jeszcze ten świergot ptasi
symfonią rozśpiewał mi serce
Och, pragnę dla Ciebie skarbów
od świtu do zmierzchu wciąż więcej
Komentarze (11)
hmm...wiersz jak wiosenna łąka..ciepły i świeży...i
pełen uczuć
czytając Twoje wiersze.......wszystkie troski stają
się nieważne...pozdrawiam
Rozkołysałaś się wiosną, rozbujałaś miłość radosną.
Piszesz w natchnieniu żaru serca swego. Czy słowa
Twoje dotrą do mojego? D->>--
...pragne dla ciebie skarbów...Jakie to serdeczne i
ciepłe .Własciwie w tych kilku słowach można odczytać
charakter i intencje przesłania.Są po prostu pieknym
szczerym gestem.Przyjemny wiersz. Masuje duszę
czytelnika
Wiersz pisany sercem, marzeniami i
wspomnieniami,,,slodki,,,podoba mi sie.
Cieply i radosny - czyz natura nie jest warta tego,
zeby sie usmiechna? ty to czujesz :)
Rymy, rytm, nastrój - piękny wiersz. Płynność trochę
psuje "...różowy, słodki". A gdyby tak 'różowy i
słodki' nie psuł rytmu.
prosty ale za to energetyzujący pozytywną myślą - za
pogodę ducha którą wnosi należy głosować.
Powiem tylko, że wiersz jak motyl...
Taki swiergoczaco- stokrotkowy obrazek...az mi sie
usmiech twarzy przyblakal. Pogodny, cieply wiersz
Dobrze, że nie poszłam jeszcze spać bo wiersz taki
leciutki, radosny dobrze mi przed snem "zrobi"
Wiersz aż krzyczy szczęściem i optymizmem, przy tym
pięknym delikatnym piórem napisany.
Brawo !!!!