Pragnienie spowiedzi
Wiersz jest jakby podsumowaniem wczorajszego...
Spowiedź to wielkie człowieka
pragnienie;
Żeby się odkryć z ukrytym swym cieniem,
Rany swej duszy ukazać przed światem,
Wrzody od grzechu uleczyć pękate.
Odkryć garbusa co wewnątrz się skrywa,
Gdyż tam człowieka tkwi maska prawdziwa.
Niemoc odrzucić, bo serce zniewala,
Przez co zatruta jest dusza w nas cała.
Zdrowy lekarza nie musi odwiedzać,
Idzie do niego, gdy taka potrzeba.
Dumę zostawmy przed drzwiami spowiedzi,
Niechaj spokojnie tam ona posiedzi.
Rękę podajmy natomiast pokorze,
Ona przez życie nam przebrnąć pomoże.
Z nią wciąż wędrujmy odważnie i śmiało,
Kiedy co złe w nas, zatarte zostało.
16.01.2009
... dziękuje za komentarze do niego.
autor
Skaut
Dodano: 2009-01-17 00:00:46
Ten wiersz przeczytano 2844 razy
Oddanych głosów: 65
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Jedni przez grzech się wznoszą, inni przez cnotę
upadają./William Shakespeare-Ludzie zawsze są
niewdzięczni, a sami będąc winni, grzech swój na cudze
radzi zwalają barki...Spowiedź najszczersza to ta,
której dokonujemy pośrednio, mówiąc o innych-warto
przemyśleć.
Tą drogą przekazuję ucisk dłoni zawierający w sobie
wszelkie życzenia, ale i głęboką pokorę!