Pragnienie wiosny

Na przekór mrozom i zimie krępującej myśli, w oczekiwaniu na wiosnę... / Lekko zmieniona, rymowana wersja moich pierwszych strof zamieszczonych na Beju /

Wiosny ten pragnie, komu wciąż brakuje
zieleni łąki i lasu w trzepocie
ptaków. Gdy myśli z pieleszy odsuniesz
pofruną wolne w przestworza szerokie.

Nie zaśniesz nocą, gdyż zdąży cię uwieść
zapach jaśminu. Oszołomi niemal.
Od nowa życie spróbujesz zrozumieć,
zdziwiona pąkiem, gdy w oczach nabrzmiewa

i kwiatom, liściom, daje chwile błogie.
Tak z ciszy zimy, jeśli zechcesz odejść,
wchodzisz w świat dźwięków i w zieleni morze.
W bezruchu patrzysz, zdziwienia nie możesz

ukryć, jak dziecko w chwili ożywienia,
z buzią otwartą, mając w głowie zamęt,
gdy świat raz jeszcze wszystkie dziwy zmienia,
jak bańki piękne, choć tylko mydlane.

Bezwiednie wchodzisz w świat majowych czarów.
Nim się spostrzeżesz kąpiesz się i cieszysz
- w barwach i w dźwiękach, których maj wprost naniósł.
Z nich się nie wyrwiesz jak z pająka sieci.

A życie rwącą rzeką płynąć zacznie.
W nurcie zapatrzeń majem i księżycem
spod twej kontroli wymknie się niebacznie
i wiosna znowu zaszumi w zachwycie.

autor

MariuszG

Napisany: 2016-01-04 Dodano: 2016-01-04 11:38:24

Ten wiersz przeczytano 2064 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie