Prawdziwe piękno

mówili że jest brzydka
że nie ma nikogo
a ona zamyślona
kroczy swoją drogą

wszyscy widzą jej piegi
ułomności ciała
i samotność w plecaku
narzucanym rano

spotkałem ją przypadkiem
na jakiejś wystawie
widziałem rysunki
poznałem jej talent

i piękno które kreską
chciała przesłać światu
i poznałem jej duszę
tak bardzo bogatą

i była najpiękniejszą
wśród wszystkich osobą
bo w życiowej wędrówce
zawsze była sobą

autor

Smutne oczy

Dodano: 2006-10-21 13:22:48

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie