prezent
tym razem kochany
złotem
zaleję wszystkie słowa
wygraweruje milczenie
zapakuje w pudełeczko
ozdobione miłością
zawiąże na nim kokardę
splecionych tęsknot
potem zostawię pod
zamkniętymi drzwiami
na palcach wymknę się
w swoją stronę
rozwiąż chociaż tęsknoty
Komentarze (11)
Tęsknić będziesz zawsze,za sercem i duszą.Tak w życiu
jest.Pozdrawiam.
Twój wiersz z ta kokarda na pewno sie zachowa nie
tylko w pamięci...pozdrawiam..
wiersz ładny, ciekawe przenośnie, ...cichutko na
paluszkach...może się umknąć nie
postrzeżenie...pozdrawiam
Tak, bardzo ciekawie, rozwiązać tęsknoty hi..hi a może
zaspokoić.
Pozdrawiam
Może się wymkniesz, ale czy serce też zechce? Ładne
metafory. Pozdrawiam :)
Taki subtelny, piękny wiersz. Ciekawe metafory. Podoba
mi się
Bardzo zmysłowy, pozdrawiam:)
niezwykły prezent,ciekawe metafory,podoba mi się ta
tęsknota,którą trzeba rozwiązać
"rozwiąż chociaż tęsknoty"- ładnie podoba mi sie cała
metaforyczność wiersza pozdrawiam :)
podoba mi się kokarda z tęsknot, którą prosisz, by on
rozwiązał.
"rozwiąż chociaż tęsknoty" .Podoba mi się. Cały wiersz
również...