Z prochu
Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz
Krzyczą wciąż nieustannie
o wojnach,
o sojuszach, zdradach, przywódcach.
To się staje już zbyt męczące -
ta ich ciągła, idiotyczna kłótnia.
Zachowują się jakby nigdy
nie opuścić mieli tego świata.
Jakby proch
dotyczył tylko tych zwykłych,
szarych ludzi
w kolorowych szatach.
Patrzę z boku, z perspektywy
widza w teatrze.
Szkoda czasu
na tak lichą "sztukę" -
robię pstryk. Idę tam,
gdzie niezmiennie i zawsze
czeka na mnie
ubrana w płaszcze
łagodności i ciszy nauka.
autor
cii_sza
Dodano: 2024-02-14 21:01:01
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Ja też często wyłączam tv, dla spokojności i ciszy :)
Pozdrawiam
ładnie jak zawsze w twoich wersach
Ładnie, refleksyjnie.
Pozdrawiam serdecznie Cii_szo:)
Dziękuję bardzo za poczytanie moi mili.
Pozwolė sobie za @anna
Bo "elity" lubią wojny, w których umierają zwykli
ludzie :(
Pozdrawiam
Nawet dzisiaj...gdy świat ... nie potrafią...
Myślę, że kto nie czyni refleksji, a do tego cisza
wydaje się być niezbędna, wprowadza totalny bałagan i
destrukcję.
Smutna, ale jakże prawdziwa obserwacja, ciszo.
Serdecznie pozdrawiam :)
I tak każdy skończy tak samo.
Za 'anna' pozwole sobie dzisiaj.
Pozdrawiam z Duzym Plusem. :)
Wiersz wyraża dezaprobatę wobec ciągłych konfliktów i
niepotrzebnych sporów ludzi, podkreślając znaczenie
duchowego spokoju i rozwijania wewnętrznej harmonii
jako przeciwwagi dla chaotycznej rzeczywistości.
(+)
Podoba mi się ta refleksja
Zachowują się jakby nigdy
nie opuścić mieli tego świata.