Progi

Błądzę na oślep wśród ostrych krawędzi
Imam się chwil, przeczuć, macam rękoma
Wśród nocy bezdusznej muszę tak pędzić
Ja, dusza wśród dusz pogubiona

Upadam więc wstaję, gdy wstanę to biegnę
W szalonym tańcu między urwiskami
Może grunt odnajdę, cel czym prędzej sięgnę
Czego nikt nie znalazł, znajdę tuż przed wami

Najgorsze, że tej nocy jest tak głucho cicho
Nic drogi nie wskaże, serca nie pokrzepi
Zarówno herosom, piewcom i oprychom
Wolno było słyszeć jęk wiatru wśród kamieni

Zamilkłem wraz z światem, stanąłem wśród czerni
Może krok od celu, lub dwa od przepaści
Już wiem, gdyby ster czuł, czym by był mu sternik
Mienią się drogi dalsze w dzikiej wyobraźni

Trzeba wybrać trasę i iść nią raz obraną
Nie patrząc wstecz, by nie wiódł nas do świata smutek
Gdzieś pozostały osoby najbliższe za bramą
Przed bramą tłum ludków i ja kolejny ludek

Rozrywają nas w ćwiartki progi dorosłości
Rozum pcha do przodu, lecz serce ciut się słania
Bo choć motyl nie może w kokonie się mościć
Nie każda larwa rwie się do latania

autor

nickjamesnick

Napisany: 2009-12-05 Dodano: 2009-12-06 11:20:34

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie