Prolog

proza

Obudził się na spalonej słońcem ziemi. Gdzieś na pustkowiu. W nieokreślonym czasie i przestrzeni. Może nadal śnił. Ludziom zdarza się mieszać fikcja z realnością, miłość z pożądaniem, pomieszanie z poplątaniem. I tak dalej. Jednego mógł być pewien. Wokoło ani jednej żywej duszy. Zdaje się, że przeżył apokalipsę, lub jakąś epidemię. Gdyby nie fakt, że miał ciało, uznałby, iż trafił do piekła.
Więc został jedynym, który ocalał. Najwidoczniej za karę. Samotność była mu chyba pisana. Odkąd pamiętał, nie przepadał za ludźmi. Taki wolny strzelec. Outsider. Dać mu tylko broń, i już po wszystkich. Dziwny z niego człowiek. O dziwo otwarty i lubiący dużo mówić. Opowiadałby godzinami niestworzone historie. Totalny bełkot bez możliwości dialogu. Prawie za każdym razem wtrąca się w pół zdania. Filozof-egocentryk, który wszystkie mądrości pozjadał. Najkrócej mówiąc. Teraz to się na nim zemści. Pogada sam do siebie. No i będzie miał nad czym myśleć.
Po chwili refleksji wrócił do sytuacji, w jakiej się znalazł. Rzeczywistość niezbyt ciekawa. Dopiero się zacznie. Walka o przetrwanie. Bez pożywienia i wody zobaczy śmierć szybciej niż sądził. Nastąpi długa i powolna agonia. Nie takiego końca sobie życzył.
Z rozmyślań wyrwało go nagłe drżenie, jakby trzęsienie ziemi. I coraz głośniejszy hałas. Spojrzał za siebie. To niemożliwe. Na własne oczy zobaczył postacie z filmów grozy. Tłum żywych trupów. Właśnie idą po niego...

autor

chacharek

Napisany: 2016-07-25 Dodano: 2016-07-25 21:05:11

Ten wiersz przeczytano 1410 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie