Promyk słońca...

Słońce do mego serca zawitało
I żeby jeszcze tego było mało
Tak mnie swym promyczkiem połaskotało
Że ze śmiechu w boku mnie zabolało:)))

Ochoty do życia nabrałam
Na majowy spacer męża zabrałam
Gdzie pachnących konwalii narwaliśmy
Jak młode zające po lesie kicaliśmy:)))

Po czym radością napełnieni
Śpiewem ptaków ukojeni
Udaliśmy się do naszego gniazdka
Aby wzmocnić się kawką
I skosztować ciastka...:))

autor

Dżdżowniczka

Napisany: 2006-05-29 Dodano: 2006-05-29 13:49:33

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie