Promyki Słońca

Dla tych na zawsze małych Promyczków....

Gdy tak wcześnie na świat przyszliście,
W moim sercu radość rozpaliliście,
Z lękiem i obawą łączył się on,
Czy tak młody sprostam wymaganiom

Mimo przeciwieństw trudów życia codziennego,
Każdego dnia doznawałem cudu boskiego,
Wasze uśmiechnięte, radosne, zdrowe buzie,
Rozwiewały kłopotów, zmartwień gwałtowne burze

To dla Was trud stawał się rozkoszą,
Dla Was wszystko, gdy dziecięce oczy proszą,
Choć czasem brakowało do życia sił,
Jeden uśmiech i pancerz rozpadał się w pył

A teraz gdy dusza, serce dumą pełne i radością,
Gdy w oku łza szczęścia skryta już nie jest słabością,
Mężnie pierś wystawiam, wzrok wreszcie uniesiony,
Dzięki Wam jestem, żyję, śpiewam rozanielony

Z tunelu ciemnego życia jasność wreszcie nastaje,
Zmęczony strasznie jestem choć się nie przyznaję,
Dla Was zawsze wiarę, nadzieję, siłę znajdę w sobie,
Będę wspierał dusze Wasze, aż nie spocznę w grobie,

Wtedy odpocząć przyjdzie mi sobie wreszcie,
Z góry patrząc będę jak wspólnie radę dajecie,
Jak wpieracie w trudzie życia Wasze dzieci,
Jak jesteście nadal zdrowi, radośni uśmiechnięci

autor

Kapitan Jack

Napisany: 2009-06-19 Dodano: 2009-06-19 05:25:25

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie