proporcje smutku

zabrakło tak niewiele
być, nauczyć się smutku
założyć rękawiczki, że niby zimno
nie w porę.

dobiegłem do twojej ucieczki
za daleko biegłaś, ja zbyt długo
trawiłem odległość potrzeby

w smutku krople spadają klarowniej
kocha się za mgłą, a wiatru
nie czuć nawet na czubku nosa

zerwałem myśli
ze wszystkimi przechodnimi
w półcieniu oceniam proporcje
za dużo niepowodzeń
by gryźć się z własnym psem.

autor

dytko

Dodano: 2006-10-13 11:21:42

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie