Proza życia

Czasem fruwamy gdzieś w obłokach,
a gdy na ziemię trzeba wreszcie,
zauważamy - świat z wysoka
wcale nie bywa tak niebieski.

Tutaj już koniec wszelkich mrzonek,
fikcje chowamy za kołnierzem,
bardziej czy nawet mniej udolnie
trzeba się z życiem mocno zmierzyć.

Niejeden pazur przy tym zdarty,
niejeden ślad nasz odciśnięty,
lecz cóż to znaczy, gdy nad ranem
tuląc, wdychamy zapach mięty.

autor

magda*

Napisany: 2014-02-03 Dodano: 2014-02-03 10:32:31

Ten wiersz przeczytano 1320 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie