Proza życia
Jednakowy wzrok na świat
forma i krój materiału
szybko połączyły ręce
kłopoty dzielone na pół
były mniejszego kalibru
stawały się pestką pstrykniętą w
nieznane
nawet rymy pisane dla
smakowały
wszystko co dobre
rozdzielił się ich świat
te same dłonie stały się obojętne
wiersze niezrozumiałe
wzrok się stępił a usta zwiędły
czas oddalał
pomimo że mieszkają koło siebie
już nie w sobie
autor
wrześniowa
Dodano: 2009-12-17 07:59:34
Ten wiersz przeczytano 852 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
smuto u ciebie smutno!!!
przejdzie!!!!!!!!!!!!!!!
wiersz zrozumiałam:)
jest dobrze!!!
pozdrawiam
czasami trzeba odejść , by wrócić i trzeba na to
pozwolić-pozdrawiam serdecznie
Świat niechaj nie rozdziela bo wtedy uczucie
zamiera.Serdecznie pozdrawiam.
piękny wiersz..
czas oddala i to czasem jest bardzo smutne...
Przystanęłam w zadumie ... Pozdrawiam serdecznie :)