Prozallada o Chronicznym Sensubraku

Nie zachłodzę chyba miejscówki, bo linia
dwadzieścia trzy, - cztery i - zero ułożyły mi napięty grafik.

Uroniłabym kilka słów, tworząc z piórem nową czcionkę.
Wiele ?bym, gdyby tylko kamienie niestrudzenie nie szukały na torach swojej rodziny.
Dobrze, że to chociaż pióro w i e c z n e, to i jutro zadziała.

I Kciukiem, i serdecznym przytuliłabym akapity, -bym owszem,
Ale może za tydzień, tytuł budzi u ludzi emocje-dewocje.
A ja jasnoniewidzę, nie chcę po k l a s k u, szczególnie, że drugiego policzka
raczej nie nadstawię.

I zamknęła, a jakże, -bym się na słowa, wybrała profesjonalną linię melodyczną,
ale nad nokturn cis-moll wzniósł się kobiecy baryton, czemu by przecież
nie zachęcać pasażerów do poparcia geocentryzmu?
Przecież Ruscy nie nakręcili tańczącej ziemi.

Uczczę za to zryw kolejny sensubraku,
wzniosę toast za dekadę wglądów w okno
z myślą, że wycisnę sedno z startych szlaków.
Potopiaste - może chociaż już nie zmokną.

autor

Karlina

Dodano: 2012-04-26 19:05:37

Ten wiersz przeczytano 361 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie