Prze-kornie

Miłość to maksymalna pokora. Taka, że raz po raz przekracza granice i wpada w butę:

Ona:

Musisz być ze mną, inaczej umrę
i po śmierci będę straszyć ciągle.

On:

Dobrze,
pod jednym warunkiem,
że przede mną nie umrzesz.
Wiesz, Halinka ma na mnie oko,
chętnie zamieniłaby się z tobą.

Ona:

Przeniewierco! Halinę masz w głowie!
To teraz powiem:
wczoraj Zbyszek
przyszedł
i błagał, bym się z nim spotkała.

On:

Lepiej byś nie kłamała.
Zresztą Zbyszek to leszcz
i cienias.
Kobieto, wiesz
wstydu nie masz!

Ona:

A miałeś mnie kochać do grobowej deski…
(dziewczyna płakać zaczyna)

On:

Cicho Illona,
przecież razem jesteśmy
i będziemy na zawsze.

Ona:

(tonie w jego ramionach)
Kocham cię Staszek.

autor

DoroteK

Napisany: 2011-12-15 Dodano: 2016-03-17 06:26:30

Ten wiersz przeczytano 2473 razy

Oddanych głosów: 71

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie