Przebrzydły świat.....

Nabuzowana stoję nad oknem ludzkości.....
patrzę na nich
na ich przebrzydłe twarze.....
na ociekające kłamstwami słowa.....
na noże wbite przyjacielom w plecy
na oczy patrzące wilkiem....
na ich ręce które jak pijawki
wysysają ostatni wdowy grosz ...
patrzę na ludzi żebrających o miłość
chorych walczących z wiatrakami....
sieroty karmione złudną nadzieją....
kobiety oddające swe ciało na pożarcie
wygłodniałym z braku seksu przyjacielom....
męczenników oddających życie za swą ojczyznę "Nibylandię"
widzę ....
chłopaka który szuka igły w stogu siana
dziewczynę "grzmocącą" sie przez telefon z chłopakiem
matkę torturującą swoją śliczną córeczkę
ojca urządzającego "przyjacielską" libację
Widzę krążące kłęby dymu
naćpanych nastolatków
walki na ringu życia......


Patrzę na ten przebrzydły świat
i zżera mnie od środka
ból
gnijącej
ludzkości

autor

Andzia89

Napisany: 2007-06-05 Dodano: 2007-05-11 22:54:13

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie