* (przeciąga się enigmatycznie...)

przeciąga się enigmatycznie
jak Wenus Velazqueza
kotka na blaszanym dachu
w pościeli
która płonie
weną malarza
i obejmuje ją
niczym ziemia –
– każdego
nawet brzoskwiniową młodość


nigdy nie spojrzy w oczy
choć rozebrała się do naga
nie zrobi tego co nieprzyzwoite


jej toaleta przedłuża się
igra z tym
kto operuje pędzlem


w lustrze widzi starą twarz
w ciężkich ramach
nie każdy kupidyn jest łaskawy


zarys jej pleców
jak cięciwa
łącząca horyzonty


moment – nieuwagi malarza
któremu pragnienie
kazało wyjść po szklankę
– odwróciła się


jej twarz

kto pamięta tę twarz ?


rozejrzała się po pustym pokoju
przerażona samotnymi
pochlapanymi
na czerwono zasłonami


czy mogę stąd wyjść ?
gdzie są moje buty
majtki
płaszcz
…

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2019-02-08 Dodano: 2019-02-08 23:58:58

Ten wiersz przeczytano 1488 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie