Przed burzą część dziewiąta

Był cudownym, niestrudzonym kochankiem,
a ona nieco starsza, cały czas czuła
w ciele wspomnienia rozkoszy, jaką jej
dawał. Zdała sobie sprawę z tego, że
ciało może i można oddać nie jednemu,
ale serca wraz z jego zakamarkami
oddać tylko jednemu, tak jak oddała
swoje właśnie jemu, jedynemu.

Przy nim poczuła urok i magię, kojącą
i niosącą wytchnienie. Chciała żyć w
przytulnym, bezpiecznym kokonie
niewiedzy, niż narażać serce na zranienie.

Spragniona zawsze jego, jakże często na
niego czekała, a on długo nie wracał.
Jej usta żarłocznie wyczekiwały
brutalnych, niepowtarzalnych pocałunków,
gdy oboje podążali naprzód zjednoczeni
wspólną chęcią i pożądaniem czując
cudowny, odurzający ból narastającego
podniecenia.

Szczęśliwa w zawstydzeniu poddawała się
jego woli, bez cienia skromności.
A on brał ją z sadystyczną, egoistyczną
łapczywością, skrytą pod maską delikatności.

Za oknem wisiał olbrzymi księżyc,
któremu niewiele brakowało do pełni.
Świeciły gwiazdy podobne do niewielkich
brylantów. W ogrodzie panował nocny chłód
i wilgotny zapach róż. Nie było rosy,
trawa pozostawała ciepła i sucha.

Gdzieś w oddali dało się słyszeć niski
grzmot, zapowiadający burzę. Blask
błyskawicy przeszył wstążki powietrza,
unosząc się, niczym girlanda. Powiew
wiatru przyniósł zapach kwitnącej
maciejki i lata, po czym lunął
deszcz, skrywając wszystko za zasłoną
ciemności...

Cdn.
Tessa50

Nie pamiętamy dni, pamiętamy chwile.
Wartość życia tkwi we wspomnieniach,
które ulatują.
Cesare Pavese

https://www.youtube.com/watch?v=9HwaBpcqubI

autor

Tessa50

Napisany: 2023-06-17 Dodano: 2023-07-31 14:48:11

Ten wiersz przeczytano 949 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie