Przedwiośnie
Patrzę przez okno, wszystko oszronione!
Zima ostatni pazur pokazała.
Astronomicznego, pierwszego dnia wiosny,
Na przekór, swe szaty ponownie
przybrała.
I chełpi się, panoszy i skrzy w Słońcu
bielą,
Mgły i szrony na ziemi i drzewach się
ścielą!
Już niedługo! ma sroga pani,
Pokazywać będziesz, żeś wszędobylska!
Szybko wraz z marzanną,
Na swą tratwę wsiądziesz,
I wraz z krą lodową,
odpłyniesz do morza!
Bo dość już twoich rządów,
No i przepychanek!
Nowa pani Wiosna już u progu stoi,
Ciepła i radosna, w kwiaty świat ustroi!
Komentarze (5)
Czekamy wszyscy na wiosnę.Pozdrawiam:)
już stoi za progiem, pozdrawiam
Wszyscy chcemy już te zimę przegonić. Ładny wiersz.
Pozdrawiam
bardzo ładnie, do widzenia zimo
Nareszcie :) Przed nami wiosna wonna i radosna. Miłego
dnia życzę.