Przemeblować ...życie
Może wystarczy bólu i ciągłego łkania.
Pora by dokonać życia przemeblowania.
Otworzyć okna, wpuścić blask nadziei.
Pozostałości wspomnień niech wiatr wywieje.
Stare obrazy schować głęboko do szuflady.
Ciągle być samotnym dłużej nie da rady.
Pora do ludzi wracać ,spojrzeć prosto w
słońce.
Niech zakwitną kwiaty na wyschłej łące
.
A kropla deszczu na smutnej twarzy
Niech przywróci radość sercu które ciągle
marzy.
O dziewczynie z bajki z pałacu wielkiego.
Co zapuka kiedyś do serca mojego.
Tylko czy potrafię kochać znów od nowa.
Gdy serce zdeptane ,i jest go połowa.
Wiem, mówią ze miłość to klucz do
nieba.
Tylko go do serca dopasować trzeba..
Komentarze (26)
Umeblować zycie - od nowa...a poprzednie meble
chwile...to bardzo trudne...pozdrawiam
Bardzo dobra rada, wypowiedziana wierszem. Podoba mi
się :)
bardzo piękne i dobre przemyślenia:)
wiersz mało dopracowany ... sorry :)
bomi chyba coś Ci się pomyliło z tym naśladowaniem ,
wydawało mnie się , że poezję każdy sam tworzy i nikt
nie musi pisać wierszy jak K.O. czy Pani ,może są w
wierszu braki ale dla mnie też liczy się sens wiersza
i to co autorowi w duszy gra, więc sory ale dla mnie
ten wiersz jest super i nie tylko z sympati :)))
dziękuję za wszystkie uwagi, podpowiedzi i komentarze
.
Może coś skorzystasz z podpowiedzi? Czytam na głos i
wydaje mi się, że jest rytmiczniej.
/Może wystarczy bólu i ciągłego łkania.
Pora by dokonać życia przemeblowania.
Otworzyć już okna, wpuścić blask nadziei.
Pozostałość wspomnień niechaj wiatr wywieje.
A stare obrazy schować do szuflady.
Ciągle być samotnym dłużej nie da rady.
Do ludzi powrócić, spojrzeć prosto w słońce.
Niech zakwitną kwiaty na wyschniętej łące .
I ta kropla deszczu na wciąż smutnej twarzy
Niech przywróci radość sercu które marzy.
O dziewczynie z bajki, z pałacu wielkiego.
Co zapuka kiedyś do serca mojego.
Tylko czy potrafię kochać dziś od nowa.
Serca zdeptanego została połowa.
Wiem, mówią ze miłość jest kluczem do nieba.
Tylko go do serca dopasować trzeba../ Wiem, że ze mnie
nie poeta ani krytyk. Pozdrawiam
"Pora do ludzi wracać ,spojrzeć prosto w słońce." Oj,
pora, bo życie mamy jedno :-)
Witaj! Przekaz wiersza jest ujmujący i życzę Tobie
wiary, że ,,potrafisz kochać znów od nowa".
Pozdrawiam!
starczy (chociaż poprawniej "wystarczy") kogo?czego? -
"ciągłego łkania"; "od nowa" rozdzielnie; jeśli ktoś
napisze, że to jest piękny wiersz, to wyłącznie z
sympatii do autora; a chyba nie o to chodzi w pisaniu
wierszy? 4 zielone stalówki powinny być wzorem do
naśladowania ... pozdrawiam
Pani to czytała ? :) Po /blasku nadziei/ niestety
musiałem zaprzestać :) kurcze, ostatnio dość dawno
czytałem tutaj wiersze - dlaczego nie kształtujemy
umiejętności ??
pozdrawiam