Przemierzam w samotności

"Przemierzam w samotności".
16.10.2015r. piątek 12:20:00

Przemierzam w samotności
Być może już po raz ostatni
Mało pobożne ekscesy
Dlatego wypisuję końcowe frazesy.

Mówię sobie działaj,
Świat męczenników wyobrażaj,
By kolejna prowizorka
Nie wyskoczyła w samochodzie z telewizorka.

Powoli wiem, co mam czynić
I wiem, co mam ponad filozofię przedłożyć.
Nie pytajcie dlatego wszystko jest tak napisane,
Bo mówi o tym moje wieczne gdzieś zabieganie.

Wiersz ten jest ostatni z frontu
Już zupełnie nowe coś wyłania się zza horyzontu.
Może jestem mało pozytywny,
Ale na pewno nie jestem całkiem negatywny.

Przemierzam w samotności
Wszelkie bóle nienawiści,
Mam też na celowniku,
By zapisać się w czyimś pamiętniku.

Żyję tak jakoś w płynnej rzeczywistości,
Bo nie skrywam w sobie swej wrażliwości.
Dziękuję swym przyjaciołom,
Bo dzięki nim nie jestem starym pierdołom.

Wyrywam się z orbit sumienia,
Bo nie mam serca z kamienia.
Wchodzę do gry i działam,
Jakieś tam ciekawostki sobie czytam.

Jestem może trochę zadziorny,
Bo nie jestem taki niewinny.
A wszelka próba Miłości
Zmaga się na pograniczu zawiłości.

Przemierzam w samotności
Pustynne ego umysłu nieścisłości.
Widzę to, co widzę,
I wierzę, że to wszystko dosięgnę.

W moim sercu jest jeszcze jakaś niewinność
I nie jest to jakaś tam przypudrowana pobożność.
Już powoli czuję gwałtowne uderzenie Miłości,
Które nie ma w swym sercu zatwardziałości.

Powoli odkrywam coś z oblicz prawdy,
Bo jestem na nowe oblicza silnie otwarty.
Wiem, że bywam obgadywany,
Na szczeście gdzieś też jestem doceniany.

Już pragnę wyzerować oddechów licznik,
By na nowo zdzierać interpersonalny bieżnik.

autor

AMOR1988

Napisany: 2015-10-16 Dodano: 2015-10-19 10:06:41

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie