przemijania moc

tik! tak!
zegar tak tyka
tak bije mu dzwon

co za przedziwna jest ta muzyka
chełpliwie cicha i głośna zarazem
woła nas głos, co gamą utyka

winne wskazówki upadłe
są duszy skreślonej obrazem
i półwestchnienia tak nagłe

tik! tak!
zegar tak tyka
tak bije mu dzwon

przyciąga ta dzika muzyka
i zasłania dłońmi nam głowę
w sumieniu umiera pusta liryka

spełnia się przepowiednia
ukratkiem zabiera nam mowę
strach nocą, bezsilność za dnia

tik! tak!
zegar tak tyka
tak bije mu dzwon

ta skrzynka drewnem pachnąca
czeka już tylko na garstkę ziemi
uciekło życie - jak rzeka rwąca.

koniec przyszedł krokiem słyszalnym
lecz gościa witali strażnicy niemi
o zaburzonym poczuciu moralnym

tik! tak!
zegar tak tyka
i sen w błękicie

autor

nikt

Napisany: 2006-12-13 Dodano: 2006-12-13 20:44:29

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie