Przemijanie

Tysiąc rzeczy przemija
i umyka nam życie
trudem dnia powszedniego zajęci
nie zauważamy strat

Tyle żyć już upłynęło
tyle miłości wygasło
i z mozołem rozwiązaliśmy
milion trosk

Gdy oglądamy się wstecz
bije w nas niedołęstwo i tępota
Ciemne strony niewiedzy naszej
brak doświadczeń osuszyły życie
z emocji pozytywu

Trudno będzie nam wiesz
z tym balastem przedrzeć się
przez zmierzch
Tak bym chciała
różaną mieć twarz i oczy
oczy jak porcelanka
chciałabym biec
chwytać życie
tulić je łapczywie i
całować do rana

Rzeczywistość zmienia treść
każdego pragnienia
każdy kosmyk szaleństwa
złudzenie wariacji rozmywa świt

Trzeba trzeźwo stąpać
po gruncie zbrukanym krwią
nie ma mowy o magii
i o skutkach (lecz one są)

Dziś dziecinne marzenia
starte są już na pył
czas dojrzewać lub więdnąć
nic przemienić w nic

autor

Wiwi

Napisany: 2000-04-22 Dodano: 2007-03-13 15:02:06

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie