Przeminęło...

Wraz z przemijającym dniem umiera każda
chwila,która kiedyś przypomniana budzi w
Nas uśmiech..Tak jak anioł zagłady,z
powiewem wiatru próbuję stąd odfrunąć,
by nie stać tak dłużej bezsilnie,nie patrzeć
na swój upadek.. Nie powtarzać błędów
Ikara..
Tak bardzo niedostępna boję się każdego
dotyku,bym nie odczuła znów bólu..
Błyszczę na swym niebie,tym nieprzenikalnym
blaskiem..Gasnę,gdy me serce zaczyna
wołać o pomoc..
Walczę z samą sobą,tą niewidzialną bronią,
nie pozwalam się zmienić,nie pozwalam
sobie pomóc...
Odchodzę tak jak odchodzi zima,gdy pierwszy
krokus przebija jej białą powłokę...
Nie boję się już,rozumiem powody mej samotności.
Rozwijam swe skrzydła i lecę..i płynę-falą życiowych
rozterek...

autor

nadia89

Napisany: 2007-06-10 Dodano: 2007-06-22 12:51:43

Ten wiersz przeczytano 342 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie