Przemyślenia

Z dedykacją dla wszystkich zagubionych...

Usiądź proszę. Może porozmawiamy.
- Czemu na świecie tyle zła mamy?

Tak wiele zagubionych serc tu widzę,
ja bardzo mocno tego nienawidzę!

Ten głuchy smutek stale we mnie gości,
Czemu tak ciągle słyszę o inności?

Powiedz proszę, ale szczerze - w co wierzysz?
Komu na zawsze ty życie powierzysz?

Zastanów się dobrze zanim odpowiesz.
Jesteś królem życia, takim się zowiesz.

Pragę stać się historią tego bytu!
Stać się potężnym panem dobrobytu.

Na końcu niestety wszystko przeminie,
może w tym życiu wszystko mnie ominie?

autor

Rathele

Napisany: 2014-05-03 Dodano: 2014-05-03 22:02:40

Ten wiersz przeczytano 755 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie