W przenośniach .

Zanurzona po szyję w jeziorze słów
Na dnie dziesiątki ściętych obietnic głów
Woda przecina wzdłóż i wszerz zdradzone ciało me
W mule dusi głupia nadzieja sie
Nie idę z nią w dół, lecz ślizgam się jak po szkle

Widzę na brzegu Twój cień, gdy zamazujesz prawdzie twarz
Widzę jak w łuski obłudy obrastasz.
I ciszą przeklętą na me wołanie odpowiadasz

Nadzieja umiera, by znów narodzić się
Nad taflą wody rozkłada silniejsza skrzydła swe
I unosi w górę zamroczoną mnie, wprost na świetlistą łąkę
A z nią obietnice przychodzą nowe

Czy wierzyć mam tym szeptom co w uszach szumią?
Czy wierzyć zmartwychwstałym,czy przekonać zdołają.. ?

W marzeniach jestem jak motyl
Lekka jak cipły dotyk ..

autor

Morgue

Napisany: 2007-08-10 Dodano: 2007-08-10 15:11:03

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie