Przepaść

Nie jesteś pewna czy zrani Cię ten ruch,
Robisz to, bo niespokojny jest Twój duch.

Podejrzewasz, ale nie sprawdzasz tego,
Ciągle wytykałabyś wady jego.

On się świetnie bawi i cieszy życiem,
A ty? Ty wciąż się smucisz szarym byciem.

Chciałaś się zabić przez jego agresję,
Lecz zwyciężyłaś swą silną presję.

Jak wydostać się z tunelu czarnego,
Dookoła czerniami otoczonego?

On nie odpowiadał za swoje czyny,
Ty wciąż brałaś na siebie ciężkie winy.

Twe oczy będą Cię widzieć zaspaną,
A blizny w duszy na zawsze zostaną.

Nie możesz powstrzymać łez przeźroczystych.
Twój umysł błądzi po bagnach mroczystych.

autor

Rigel

Dodano: 2005-08-20 10:22:36

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie