Przepaść

Wygrzebany z szafy...

Zachód słońca.
Krople deszczu
na mym policzku,
zapach kwiatów...
To Ty.
Odszedłeś.
Zostałam sama.
I walczę o szczęście.
Me marzenia
to znaleźć się wśród gwiazd,
jak wtedy,
gdy patrzyłam
w Twoje oczy,
nutka śmiechu...
Obraz zamazał się.
Stoję nad przepaścią
z wyciągniętą ręką...
Już nie chwycisz mnie za nią,
już mnie nie ma...
Nie ma Ciebie...

Wiersz pisany w chwilach wielkiego smutku...

autor

Basiulek

Dodano: 2007-12-02 17:32:15

Ten wiersz przeczytano 391 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie