Przepraszam
Dla tych, których zraniłam...
Przepraszam za moje egoistyczne ja,
że wciąż uciekam od świata,
aby dogonić tylko siebie,
za zmarszczki i siwe włosy mojej mamy,
że mówię jestem,
gdy tak naprawdę mnie nie ma.
Przepraszam za zimę,
nie tylko za oknem mojego pokoju,
ze jestem jak Judasz,
a moje życie takie marne,
że wciąż muszę przepraszać…
Przepraszam Ciebie,
a Ty nie wybaczaj!
Komentarze (1)
Wiersz chyba osobisty , więc trudny do skomentowania,
ale wybaczac warto zawsze! ...miłego popołudnia