Przepraszam Cię...

za to ,że nie jestem już Twoją poranną kawą,
za to ,że nie jestem już tym, w kim można się zakochiwać z dnia na dzień,
za to ,że zamiast ciepłych pożegnań trwających 40 minut, ofiarowałem Ci 40 minut płaczu,
za to ,że zamiast uśmiechem, częstowałem zielone stworzonka z Twojej bluzy łzami,
za to ,że nie mogę uchylić Ci nieba,
za to ,że nie mogę jeszcze budzić się przy Tobie, zjeść z Tobą śniadanie, odprowadzić Cię do szkoły, a potem Cię z niej odebrać,
za to ,że nie mam w sobie krzty romantyzmu,
za to ,że nie zawsze jestem godnym słuchaczem,
za to ,że nie można znaleźć we mnie oparcia,
za to ,że musisz się przy mnie nudzić,
za to ,że kiedyś kazałem Ci chodzić po lasach w niewygodnych butach i rozbijać się po twardych ławkach,
za to ,że ostatni miesiąc spędziliśmy w domu,
za to ,że nie pozwoliłem Ci oglądać Twojego serialu,
za to ,że zmusiłem Cię do siedzenia na niewygodnym krześle,
za to ,że nie miałem paluszków i ciastek z Cerrefour’a, gdy chciałaś,
za to ,że nie doładowuje konta regularnie,
za to ,że nie dałem Ci swojego zdjęcia,
za to ,że postawiłem hotele w Eurobusiness,
za to ,że nasze pół roku nie triumfowaliśmy, tak jak byśmy chcieli,
za to ,że byłem pyszny co do naszej miłości,
za to ,że ukrywam swoją zazdrość o Ciebie,
za to ,że przez zaniedbanie dopuściłem do tego wszystkiego, a teraz pozwalam nam cierpieć w samotności.

autor

ten-R.

Napisany: 2007-10-21 Dodano: 2007-10-21 14:49:24

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie