Przeprosiny

Przepraszam, że wogóle zaczęłam... Myślałam, że może ty..., że jednak teraz będzie inaczej, że ja też w końcu dowiem się, co to jest szczęście - przecież oni wszyscy mówią, że są szczęśliwi, aja nie - bo?
Przepraszam...
nie powinnam tak nawet myśleć..., że ty zainteresujesz sie kimś takim, jak ja...
Jest mi obojętne, czy wiesz kim jestem, czy nie. Nie to jest teraz ważne - tak przynajmniej myślałam. Ale ten kolejny raz, tak bardzo boli... Znowu upadłam, przewróciłam sie o kamień tak wielki, że nie wiem, czy się podniosę...
Przepraszam, znowu płaczę - a nawet nie wiem dlaczego...
Zawsze myślałam, że miłościa nazywa sie to, co tak radośnie opowiada sie innym... Po raz pierwszy doswiadczam uczucia, że jest inaczej. Może miłość to jest to małe ziarenko, na dnie mojego serca... Leży tam... Tam jest zimno, ciemno... Aby wyrósł piękny kwiat, potrzeba tylko ciepła rąk i uśmiechu, odrobiny blasku twoich oczu...
Przepraszam, że nie możesz mi tego dać... Przepraszam, że płaczę (...) !!! Przepraszam... ciii... Już nie będę! Ten kwiat już nigdy nie wyrosnie...
Miłość - to zbyt wielkie słowo, by rzucać nim na prawo i lewo... Miłość to najpiękniejsze uczucie na Ziemi, ale... nieodwzajemniona staje się twoim największym wrogiem... Nigdy wcześniej o tym nie myślałam... Przepraszam, że umiem kochać...
Łzy! Nie płyńcie już! Proszę...

autor

KaNgUrKa

Dodano: 2005-10-15 12:04:36

Ten wiersz przeczytano 766 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie