Przesilenie wiosenne
Bukiet tulipanów w błękitnym wazonie,
płatki tak stulone, jak usta w
milczeniu.
Miało być wspaniale, a tymczasem słono
w oczach, w duszy, w gardle, nie zapytam
czemu
znów rozczarowanie, jak co rok w
prezencie.
Widzę, że inaczej chyba nie potrafisz,
serce zdruzgotane i tak już nie pęknie,
co najwyżej wpadnie w lekkie
trzepotanie.
Przeżyję to, prześpię, jutro pójdę
dalej,
pewnie jeszcze nie raz spotkam cię
przypadkiem,
będziemy udawać, że nic się nie stało,
świadomi, że nic już nie będzie jak
dawniej.
Komentarze (50)
Spotkałam się z takim czymś. Po kilkunastu latach
udaję, że nic się nie stało, ale tylko dla Świetego
spokoju. Miłego Aniu po Świętach
Piękne, ale smutne wersy, takie
z życia wzięte. Wiersz sklaniajacy
do refleksji. Pozdrawiam cieplutko:)
Milego popoludnia życzę:)
Smutna rzeczywistość Aniu, "nic już nie będzie jak
dawnej", jakbym skądś to znała:-( wiersz przemawia do
mnie. Pozdrawiam serdecznie
Miało być tak pięknie, a wyszło, jak zawsze. Bardzo
prawdziwy, poruszający wiersz. Pozdrawiam ciepło :)
Zawsze trzeba iść dalej...