Przestrzenie (3) - Nieuchwytni
My, ludzie w punktach,
w mikroprzestrzeni
mamy swój krzyż – znak,
kropkę, przecinek, liczbę.
Zaczynając od A, ruszamy w świat,
na wieczne poszukiwania ostatniej Zet.
Nie dasz się pokroić,
ale naznaczony długością map,
ciekawy, namierzony szerokością
jesteś cięty współrzędną każdego dnia.
Krzyżyk ci na drogę w szczęśliwe
miejsca.
Będą wiedzieć, gdzie jesteś.
Pójdziesz, pojedziesz, polecisz...
a leżący w nocy
wybiegnie myślami
o wiele dalej.
autor
marcepani
Dodano: 2018-07-29 10:32:39
Ten wiersz przeczytano 659 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Udana refleksja.
Pozdrawiam serdecznie.
Los człowieka określony przestrzenią.Pozdrawiam.
Marcepanko dziś mnie głębokością myśli zatrzymałaś :-)
my małe punkty
Los człowieka! Pozdrawiam!
no tak- myśli są nieograniczone
Podoba mi się takie rozmyślanie!
Pozdrawiam Marce :)
Mając większą przestrzeń łatwiej nam rozwinąć
skrzydła.
Pozdrawiam pa :)
Punkty w przestrzeni przywiodły mi na myśl tą zabawę,
w której trzeba ze sobą połączyć kropki, by powstał
rysunek. Może z naszych ludzkich punkcików, śladów też
powstałby jakiś? Pozdrawiam
Refleksyjne te przestrzenie, pozdrawiam :)
Czas i przestrzeń dla każdego powinno być miejsce