Przeszłość i przyszłość
Patrze przed siebie i już nic nie widzę
Nie widzę przyszłości, nie widzę lepszych
dni
A wszystko przez to co było
Kiedy patrze za siebie widzę tylko zło
Karuzelę zdrady, kłamstw, cierpienia
Najgorsze, że to ci, którym najardziej
ufałam
To ci się na niej kręcą i śmieją z bólu,
który mi zadali
Wirując dokoła kręcą moim życiem jak
chcą
Ale w końcu znalazłam żródło energii tej
karuzeli
Zatrzymałam ją wyciągając wtyczkę
Pospadali z krzeseł, ich śmiech ustał
Teraz bacznie mnie obserwują
Uważnie czekają na mój następny krok
Tylko, że go już nie będzie, napewno nie
będzie
W końcu po latach znoszczyłam karuzelę mej
przeszłości i nieszczęść
Los pozrzucał wszystkich mnie niszczących z
krzesełek ich pewności
A ja już nigdy nie oglądając za siebie
pewnym krokiem ruszyłam ku przyszłości.
przyjaciołom
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.