Przy grobie

Spotkałem ciebie przy swoim grobie
byłaś taka , lekko spięta
ten czerwony żakiet na tobie
wyglądał jak jakaś płachta zmięta

Tak bardzo chciałem dotknąć ciebie
poczuć cię w tej jednej chwili
może to że nie jestem w niebie
sprawi że dla mnie się nie schylisz

Miałaś tutaj stać na straży
mej godności , mojego mienia
a ty zaczęłaś smażyć
moje serce na zimnych kamieniach

Choć Słońce dla mnie nie świeci
ani jutro , teraz , ani przedtem
a cała pamięć o mnie uleci
wraz z wiatru szeptem

Wykopią moje wszystkie kości
rozrzucą je na cały świat
i w imię głuchej sprawiedliwości
połamią mi na plecach bat

Rękę znajdą gdzieś w Maroko
nogi wzmocnią berlińskie schody
a przez roztrzaskane oko
podziwiał będę wiszące ogrody

Nie płacz kiedy mnie nie będzie
to przecież nie jest twoja wina
że obgryzają mnie gdzieś łabędzie
że po czaszce spływa mi obca ślina

Podkradałaś ogień ze zniczy
wzrokiem błądziłaś po granitowej płycie
a w trzy sekundy potrafisz wyliczyć
dwa słowa i całe moje życie

autor

johnmaclane

Dodano: 2010-04-12 14:35:32

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie