Przybywaj piękna!

Piorónku nieraz fantazja jest Twoim drogowskazem,
dlatego tak subtelnie ją podpiąłeś do wiosennego
wiersza. Uwielbiam u poetów błyskotliwą fantazję, taką
szaloną bez granic. Wiersz rozumiem jest już mój i
mogę z nim robić co zechcę?

Kłaniam się w oparach fantazji.

Przepiękny wiersz, Grzegorzu! Po mistrzowsku opisujesz
przyrodę :-)
I cóż mam począć, ja - zimowe dziecię? ;-)... A tam,
niech się na mnie obraża :-) Czytając Twój wiersz,
chcę słyszeć jak topnieją śniegi i lody. A potem jak
rośnie trawa i wełna na owcach - niczym nordycki
Heimdall ;-) (chyba uszami wyobraźni, bo śniegu i lodu
u mnie nie uświadczysz, haha).

Znakomity wiersz. Pozdrawiam serdecznie :-)

A -jeszcze - miłośniczka -:))

Aż się odnajdą źrebięta w trawach, a wiatr otańczy
rozgrzeszonym ciepłem...
lecz czy nadziei się da doczekać?
Zawołać - jeszcze... na mnie też czekaj, do wiosny
podprowadź.

To pa, Grzesiu, do później.

anula - 2. Jak zdołałeś zauważyłeś - rzadko tu
przebywam. Dziękuję - Tobie również-:)

ty wiesz co?
to ja ci zapodam ten wiersz, którego jeszcze nie
publikowałem-:)Może ona zrozumie!?:

"Gdybyś tylko chciała
sznurówki
związane w krzyżówki

z szeroką wstążką wylecisz
jak wiosny ważka wypatrzysz

Lecisz! wdech łapiesz
z podziwem wstajesz

***
Puść wodze fantazji Fantazjo
konie w zaprzęgu ruszyły
gdy czas kopyta iskrzyły
patrzysz nie mówisz okazjo"

Podrawiam Ciebie serdecznie

Piorónku nie zamierzam jej przekonywać żeby była sobą,
a w udawaniu zimy nic tu po niej. Palcem pokazuje jej
horyzont - stoi w miejscu i patrzy w kalendarz.

Wszystkiego dobrego w życiu osobistym i poetyckim.

Witaj.
Warto wpuścić się w ramiona przyrody.
Treść jak najbardziej trafia do mnie.
Niech biała Dama da popalić -:))
Pozdrawiam serdecznie

Witaj.
Warto wpuścić się w ramiona przyrody.
Treść jak najbardziej trafia do mnie.
Niech biała Dama da popalić -:))
Pozdrawiam serdecznie

Sławku znalazłeś mnie przy barku ale z soczkiem z
Tymbarku. A mleczko popijam, kaca czasem zabijam.

Rozbawiłeś mnie do cna z samego rana, zatem w parze
walmy do... lodówki po mleko. Pozdrawiam.

Kazimierzu jaka zima takie później plony w ogrodzie,
jak mróz nie wypali nie pokąsa szkodników, wiosną
rozmnażają się ze zdwojoną siłą. Ale cóż nam robić,
lepiej brać jak leci.

Trzymaj się mocno, miłego dnia.

Krystyno dziękuje za miłe słowa o wierszu.

Słonecznego wtorku i wspaniałych zimowych przeżyć.

Moniko nie chcesz z przekory - wiem że wszystko
umiesz, rób to co Ci sprawia przyjemność.
Wiosenne oko spojrzało,
tylko że jedno - za mało.

Miłego dnia Moniko, wiosna musi widzieć oboma.

Jeszcze trawa zielona
śniegiem nie pobielona
Jeszcze lodu na rzece ni deka
A Tobie w głowie wiosna
Atmosfera radosna
Może nie pij nic więcej od mleka.

To taki głupawy wierszyk a Twój na tak. Pozdrawiam:)

Wiosna w Twoich strofach pięknie opisana, jak w realu,
ale po kolei niechże jeszcze spadnie śnieg i
przymrozi, a ludzie i przyroda będą zdrowsi,
pozdrawiam serdecznie.

Przyjemny wiersz.pozdrawiam