Przyjaciele romantyków

Przepraszam
że czytam i piszę
po ciemku
ale z różnych powodów
wciąż tajemniczych
polubiłem samotność

Melancholia
wciąż mi tak bliska
wysusza inkaust
broni człowieka
przed ironią i uśmiechem
czy głupotą radości

Wybaczcie
że chłopaki płaczą
albo żałujcie
że tylko
pod osłoną nocy
bo wiele prawdy
w sobie kryją
łzy dyskretne

Wieczni przyjaciele
romantyków
trywialnie łakomych
na dźwięk fortepianu
zapomnianych
przez umysł
z wrażliwości
nie zrozumianych

autor

Jakub Naj

Napisany: 2005-04-14 Dodano: 2005-04-15 00:47:57

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie