Przypowieść

Ojciec zapalczywemu gwoździe dał synowi,
by gdy straci cierpliwość do płotu je wbijał.
Słowa swe obraźliwe w metaforę owiń,
niechaj zawsze w spokoju będzie twoja siła.

Napracował się wielce, nim wyciągnął wnioski
że kontrola nad sobą może się opłacać.
Rodzic wtedy nakazał, głosem swym mentorskim:
metal wtedy wyciągaj, gdy cierpliwość wraca.

Chłopiec rady posłuchał, ojca potem woła,
kiedy w płocie z gwoździ śladu już nie stało.
Nestor spojrzał strapiony na te drzazgi w dołach
Jak i dusza zraniona, płot w nich budził żałość.

Kiedy w plecy nóź wbiją, pozostanie rana.
Gdy przeproszą to pięknie, lecz to nie pomoże.
Blizna nieraz zaboli i dusza stargana,
nie zapomni i zawsze będziesz czuć się gorzej.

autor

Leszek

Dodano: 2005-04-25 00:01:20

Ten wiersz przeczytano 948 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie