Przyrody miss

Nim powiew nie zabierze mi wspomnień
Pamiętam Cię, życie me odmień
Nim świat nie powie nagle: „Dość”
Pamiętam Cię, nie mów, że tłamsisz jeszcze złość

Czy nie pamiętasz już, jak to było?
Gdy w sercu od słodyczy się roiło?
Czy możliwe jest, że umkło to?
Jakby chochlik zabrał, pomysłów ma sto

A ja wiem - tańcząc śpiewać chcę
I wołam Mae govannen, ocieram mą łzę
Niby to żart, niby bajką zwać ją chcą
A ja wierząc, wołam i nucę w sercu wciąż

Nasze piękne życia dni
Słyszysz? Żądni echa – aż dudni
Nim świat nie powie: „Mam już dość”
Niech odejdzie łącząca nas jeszcze złość

Czy to nie świerszcz gra, poznajesz ten styl?
Ach, jak on gra, czapki przed nim chyl
Niech muzyki wiersz, złote nuty, śpiew
Przynagli jej zew, w szumie złotych mew

Pamiętam Cię, nie umkniesz mi, nie
Wśród drzew tańcząca, gdzie zielone pnie
Oh powiedz no proszę, pamiętasz mnie?
Słowikiem się zwiesz, twym blaskiem lśnię

Pośród rosy traw, pełno kwiatów naw
W poświacie barw, lesistych harf
Zielono tak lśnisz, o śpiew proszę na bis
Słowikiem jesteś, przyrody miss

autor

Randir

Napisany: 2009-12-12 Dodano: 2009-12-31 09:42:28

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie