W PRZYRODZIE NIC NIE GINIE DWA RAZY

BYŁ IŁ, CO WSZYSTKO GNIŁ
ŻYŁ STARY WIELKI MŁYN
DRZEWO ROSŁO W ŚRÓD PÓL,MÓŁ WÓZ WLÓKŁ
I TAK OCIĘŻAŁY,ZAJECHANY PO DRODZE PADŁ
BYŁ GNIŁ, CO WSZYSTKO IŁ.
ZBOŻE NA OKRĄGŁO MIELIŁ,WTEDY ŻYŁ.
W NET WRÓCĘ DO DRZEWA
I OPOWIEM WAM O WIELKIEJ SPRAWIE.
ŻYŁO SOBIE W ŚRÓD PÓL,TRAW I PTAK
ŚPIEWAJĄCY TUTEJSZE OKOLICE ZAMIESZKUJĄCY.
PEWNEGO RAZU ZALĄŻEK NOWEMU ŻYCIU DAŁO
I SIĘ ROZSIAŁO.
ROLNIK OBORNIK WYCIĄŁ,SPALIŁ
A RESZTĘ NA POŻARCIE KORNIKĄ POZOSTAWIŁ.
PAMIĘTACIE JESZCZE PTAKA ŚPIEWAKA
CO PO TYCH GAŁĘZIACH JAK TARZAN LATAŁ
ON TEŻ PADŁ I ROBALE GO WPIEPRZYŁY
I CHUDE BRZUSZKI NASILIŁY.
ROLNIK OBORNIK MAJĄC PIĘDZIĘSIĄTKĘ
RAKA ZAŁAPAŁ,SZKODA NASZEGO CHŁOPAKA
POGRZEB MU ZROBILI
KILKA DZIESIĄT CHEKTO LITRÓW ŁEZ ZŁOŻYLI
I W NET ROBALE BRZYDALE ZNÓW SIĘ POŻYWIŁY
ŻYŁ IŁ, CO WSZYSTKO GNIŁ.
PRZYRODA MA PIĘKNA URODA,
NA WSZYSTKICH CZYHA W UKRYCIU,CIEMNOŚCI
JASNOŚCI,LASACH,GÓRACH,PUSTYNIACH,ZADUPIACH I KRZAKACH.
POWIEM CI BRACHU MÓJ MIŁY
W PRZYRODZIE NIC NIE GINIE DWA RAZY
JEDEN TAKI WIEDZIAŁ, I SZYBKO MI OBIECAŁ
SŁOWA, KTÓRE CI POWIEDZIAŁEM
Z JEGO UST WYPADŁY I W MYCH USZACH
PRĘDKO SIĘ ZNALAZŁY,
SŁOWA ZAPAMIĘTAŁEM WAŻNE
SKROMNE, UKRYTA W NICH TAJEMNICA
PEWNEGO DNIA AŻ SIĘ ZDZIWIŁEM
GDY ZGUBIONĄ KARTKĘ MI WRĘCZYŁ
JAKIŚ GOŚCIU GO MĘCZYŁ I DRĘCZYŁ.
I TO KONIEC TEGO GADANIA,NAWIJANIA
ZAPAMIĘTAJ JEDNO DROGI CZYTELNIKU!
PRZYRODA MA PIĘKNA URODA
NIKOGO NIE OSZCZĘDZA NIE OMIJA
I WNET TY BĘDZIESZ WĄCHAŁ KWIATY OD SPODU
PIĘKNEGO OGRODU
A ROBALE BRZYDALE BĘDĄ SIĘ KĄPAĆ
W TWYM GNOJU,ZNOJU
W ŻOŁĄDKU,JELITACH W PIĘKNYM GŁOSIE
W PIĘKNYCH OCZACH, CO KIEDYŚ WSZYSTKO WIDZIAŁY
NICZEGO NIE CHCIAŁY, ALE POŻĄDAŁY
I OBŁUDĄ SIĘ OTULAŁY
BĘDĄ ZAGLĄDAĆ W ZĄBKI
I CHODZIĆ PO CIEMNYM TUNELU,WIELKIM WAWELU,
TAK,TAK MÓJ DROGI PRZYJACIELU.

autor

Paweł Tuszyński

Napisany: 2003-01-09 Dodano: 2005-08-10 12:46:48

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie