przywołaj mnie, gdy będziesz gotów

starość, to tylko taka faza
nie wszystkim w życiu się przydarza
zasługi musisz mieć ogromne
aby ją przetrwać - monotonie

bywa, że tylko w samotności
o chlebie, wodzie i bez gości
nawet lektura nie ciekawi
i nic, co miłe już nie bawi

zamykasz się we własnym świecie
bez większej wiedzy o planecie
ważne by, co dzień rano były
chwile bez bólu, trochę siły

na głębszy oddech, uśmiech lekki
aby samemu ruchem ręki
przywołać kogoś, kto zatrzyma
czas, co ucieka, a w godzinę

która być może jest ostatnią
pozwoli znaleźć duszę bratnią
byś nie bał się, że już odchodzisz
tutaj zostają też, nie młodzi

i oni w ślad za tobą ruszą
jeszcze nie teraz, jeszcze muszą
pomyśleć o tym, żeby starość
pogodną była, dała radość

i wdzięczny będziesz w swym wytrwaniu
by móc pogodnie zjeść śniadanie
i przetrwasz do kolejnej nocy
nie chcesz mnie przecież czymś zaskoczyć

Tacie przed - imieninowo:)

autor

Bella Jagódka

Dodano: 2012-03-17 15:50:49

Ten wiersz przeczytano 1227 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie