Ptaki zbieraki

/biedni nie z własnej winy/

Już o poranku, gdy ledwo świta,
zbiera się ptaków cała elita,
i rozpoczyna marszrutę.
Co prawda mają swoje rewiry
w drogę im włażą: przybłędy, świry,
od rana ?dyktą podtrute?.

Stąd rozjeżdżają się w różne strony,
każdy w wózeczek zaopatrzony,
zwykle to wózek dziecinny.
Stara się obejść wszystkie śmietniki,
choć nie wie jakie będą wyniki,
może już grzebał ktoś inny?

Mała fortuna wózkiem się toczy,
a głód i bieda zagląda w oczy,
dzieci na ojca czekają.
Ciekawi bardzo jak się dziś spisze,
może mu większe szczęście dopisze,
bo już na chleb nie mają.

Czasem się trafi szczęście niewielkie,
gdy znajdzie puszkę, jakąś butelkę,
po gorzkim wypitym piwie.
Nie czuje przy tym żadnych skrupułów,
że grzebie w śmieciach i zgina tułów,
pragnie zarobić uczciwie.

Chociaż praktycznie jest nikim, zerem,
to we śnie czuje się milionerem,
no i w dostatku opływa.
Gdy się obudzi to szczęście pryska,
świadom, że nie ma, co wziąć do ?pyska?
została tylko oliwa.

Ptaki- zbieraki chodzą stadami,
co mają robić? Nie wiedzą sami,
to nie jest kopalnia złota.
Ze łzami w oczach z bólem na twarzy,
i dniem i nocą wciąż im się marzy,
uczciwa dobra robota.

Lecz to są tylko zwykłe marzenia,
a sytuacja nie do zniesienia,
i co na przyszłość wynika?
Ptaki ? zbieraki, to ludzie tacy,
co pewnie nigdy nie znajdą pracy
gdzie mają iść? Do śmietnika?

autor

wrobel

Napisany: 2005-04-03 Dodano: 2010-02-28 01:27:00

Ten wiersz przeczytano 1141 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie